İngiliz iktisat gazetesi Financial Times’ın Türkiye muhabiri olarak 6 yıl Ankara’da yaşayan gazeteci Laura Pitel, başşehirden ayrılırken bir veda yazısı kaleme aldı. Pitel yazısına, şair Yahya Kemal Beyatlı’dan alıntılanan “Ben Ankara’nın en çok İstanbul’a dönüşlerini sevdim” cümlesiyle başladı ve şöyle devam etti: “İstanbullular, Ankara’nın bürokratik bir kent olduğunu söylüyordu. Fakat 7 yıl geçirdiğim Türkiye’den ayrılmaya hazırlanırken en çok Ankara’yı özleyeceğim. Eşimle bir yıl İstanbul’da yaşadıktan sonra 2016’da Ankara’ya taşındık.”
“Kavaklıdere, Ayrancı, 1950’ler ve 1960’lardan kalma Gaziosmanpaşa üzere ‘eski Ankara’ olarak isimlendirilen mahallelere çabucak âşık oldum. Sakin mahallelerde dolaşırken ‘Ankara pembesi’ dediğim somon rengini görmekten memnundum. Burada iklim dayanılmaz; kışın soğuk ve sert, yazın sıcak ve kurak. Yılın en hoş vaktiyse leylakların açtığı, teyzelerin bahçelerinde ikindi çayı içtiği mayıs ayıdır. Ankaralı gençlerin bana abla demesi de hoş. 5 milyonluk bu kentin nüfusu, Türkiye’yi Osmanlı’nın küllerinden kuran Atatürk tarafından 1923’te başşehir yapıldığında binlerle söz ediliyordu. Ankara 99 yılda muazzam genişlemeye karşın yaşanabilir kalmayı başardı.”
‘Başkentte randevunuza vaktinde yetişirsiniz’
Laura Pitel, İstanbul’da kalabalık ve trafikten vaktinde yetişilemeyen randevulara Ankara’da tam vaktinde gittiğini de anlatıyor Financial Times’taki yazısında: “Başkentte taksi de kolay buluyorsunuz. İstanbul 16 milyonluk nüfusu ve dayanılmaz trafiğiyle giderek yaşanmaz hale geldi. İstanbul iş, turizm ve cümbüş kenti. Fakat Ankara’ya dönmek her vakit sevinçti. Bırakın İstanbullular, başşehri ziyaret ettikten sonra megakentlerine dönüşün tadını çıkarsın! Biz Ankaralılar kendimize ilişkin bir yerimiz olduğu için memnunuz. Lakin Ankara’da mimari olarak niyetsiz gelişme de yaygın. 1937’de inşa edilen şık Arka Deco tren istasyonu, yüksek süratli tren istasyonunun gölgesinde kaldı. AVM’lerin sıralandığı Eskişehir Yolu’nda estetik paha bulmak da imkansız.”
‘Bireyci Batı için aydınlatıcı’
Laura Pitel, Ankara’da yaşarken klasik Türk toplumunu da tanımış: “Türk toplumunun kolektivizmi ve beraberinde gelen dayanışma, benim üzere bireyci Batı’da büyümüş biri için ufuk açıcı. Geçen yıl kızımız doğduktan sonra Ankaralılarla ilişkilerimiz derinleşti, sayesinde yeni arkadaş ağları kurduk. Ayrıyeten Ankara’nın en uygun esnaf lokantalarının haritasını çıkardım. Hafta sonları zeytin, salatalık, peynir ve menemenden oluşan Türk kahvaltısı, uygulanması gereken bir kural üzere. Pazar günü etkinliğimiz Ankara Kalesi yakınında bir kafeye yürümek, antika dükkânlarına göz atmak, sanat galerisi Cermodern’e uğramaktır. Afitap meyhanede Türk mezeleriyle geçirdiğim saatler de hoştu.”